Dzień z życia zmotoryzowanego w Złotoryi
Piątek przed południem- na ulicach tłum- miejsca parkingowe zajęte wszystkie, co do jednego, różnica polega na tym, że teraz prawie wszędzie płatne.
Próbuję zaparkować gdziekolwiek, żeby wykupić receptę. Czuję się fatalnie , chcę załatwić sprawę najszybciej, jak się da i wracać do łóżka. Po dwukrotnym okrążeniu miasta udaje mi się wcisnąć w jedyne wolne miejsce parkingowe, ale radość nie trwa długo.
Nie mam złotówki na parking- myślę nerwowo i truchtem ruszam do bankomatu. Tu również spotyka mnie rozczarowanie, bo bankomat nie reaguje na prośby o drobne pieniądze i z uporem maniaka komunikuje, że może dać mi 50 zł. Biorę i zaczynam krucjatę po złotoryjskich sklepach, aby rozmienić pieniądze. Cały czas nerwowo spoglądam na szybę samochodu, czy już tkwi tam kartka Straży Miejskiej.
Sklepikarze nie wykazują zrozumienia dla mojego problemu i nikt nie chce rozmienić 50 zł. Zastanawiam się , czy nie odpuścić sobie, iść do apteki po lekarstwa i niech się dzieje , co chce.
Moje wysiłki dostrzega właściciel jednego z punktów usługowych w centrum i macha przez szybę, że chętnie pożyczy mi 1 zł na parking, a oddam, po dokonaniu zakupów w aptece.
Moje szczęście nie ma granic. Kupuję bilet, wkładam w widocznym miejscu za szybą i pędzę po leki.
Po powrocie do domu myślę, ile osób setki razy tygodniowo doświadcza tego , co ja. Pytam okazuje się, że mówi o tym bardzo wielu kierowców. I nikt, tak jak ja, nie rozumie, dlaczego nie można zainstalować jednego parkometru, który wydawałby resztę? Wiadomo, że jest droższy, ale w kluczowy sposób ułatwiłby funkcjonowanie kierowców w naszym miasteczku. Stałby sobie w centrum i ci, którzy nie mają drobnych, mogliby podejść( odległości nie są duże) i swobodnie kupić bilet, szczególnie w sytuacji, gdy władze miasta rozważają wymianę zużytych parkometrów.
Cóż życie , to życie, ale pomarzyć piękna rzecz!