Czy mózg ma wiek? - część 2

Co zrobić, by mózg rozwijał się wraz z wiekiem? Dzięki najnowszej technologii wiemy, że ludzki mózg potrafi się uczyć bez względu na wiek i potrafi kompensować różnorakie ubytki. Osoby starsze są bardziej wytrwałe, lepiej się koncentrują i mogą uczyć się ważnych rzeczy, choć potrwa to trochę dłużej niż w młodości. Ludzie starsi z pewnością myślą wolniej, ale za to o wiele precyzyjniej niż młodzi. Dzięki życiowemu doświadczeniu nie muszą rozważać każdej alternatywy.

Nasze zdolności intelektualne z wiekiem wcale nie słabną, jeśli w starszym wieku myślimy wolniej, to tylko dlatego, że z czasem... coraz więcej wiemy. Nasz mózg zachowuje się jak komputer, który choć pracuje wciąż tak samo szybko, ale każe nam dłużej czekać na wyniki, gdyż musi przeszukiwać coraz większą bazę danych. Kto wie, może rzeczywiście fakt, że nie pamiętamy nazwiska tej czy innej aktorki wynika właśnie z tego, że przecież już tyle tych aktorek widzieliśmy?

Ludzki mózg nie działa linearnie. Postrzega wyłącznie to, co dzieje się teraz. A „teraz” to zaledwie 3 sekundy.  Aby dobrze je wykorzystać, musimy nauczyć się koncentrować na teraźniejszości. Do niedawna żyliśmy w przekonaniu, że mózg jedynie reaguje na bodźce. Tymczasem działa według zasady „3R” – reakcja, reprezentacja, refleksja. Mózg nie tylko reaguje, ale także oddziałuje na bodziec. Dzięki tworzonym reprezentacjom i własnym refleksjom wybiera bodźce, na które chce reagować. To dzięki temu nie tylko jesteśmy unoszeni przez życie, ale możemy je kreować. Być może mamy niewielki wpływ na okoliczności, w jakich przychodzi nam żyć, ale z pewnością sami decydujemy jakimi emocjami na nie reagujemy.

Starzenie jest procesem nie tylko biologicznym, ale także społecznym. Podróżując w starość wybieramy się w nieznane. Starość to nie wroga kraina, w której czyhają tylko nieszczęścia i choroby, w której przyjdzie nam zginąć. Starość to kraina wolności. Wiele problemów rozwiązuje się, wiele spraw porządkuje, rozterki ulatują w niebyt. Nie musimy już skupiać się na sobie. Od „muszę” przechodzimy do „chcę”. Nadal możemy się uczyć, nadal możemy tworzyć. Możemy uważniej słuchać, bo czas przestaje nas gonić.